Book 5. Chapter 186
The Mahabharata In Sanskrit
Book 5
Chapter 186
1
भीष्म उवाच
ततॊ हलहलाशब्दॊ दिवि राजन महान अभूत
परस्वापं भीष्म मा सराक्षीर इति कौरवनन्दन
2
अयुञ्जम एव चैवाहं तद अस्त्रं भृगुनन्दने
परस्वापं मां परयुञ्जानं नारदॊ वाक्यम अब्रवीत
3
एते वियति कौरव्य दिवि देवगणाः सथिताः
ते तवां निवारयन्त्य अद्य परस्वापं मा परयॊजय
4
रामस तपस्वी बरह्मण्यॊ बराह्मणश च गुरुश च ते
तस्यावमानं कौरव्य मा सम कार्षीः कथं चन
5
ततॊ ऽपश्यं दिविष्ठान वै तान अष्टौ बरह्मवादिनः
ते मां समयन्तॊ राजेन्द्र शनकैर इदम अब्रुवन
6
यथाह भरतश्रेष्ठ नारदस तत तथा कुरु
एतद धि परमं शरेयॊ लॊकानां भरतर्षभ
7
ततश च परतिसंहृत्य तद अस्त्रं सवापनं मृधे
बरह्मास्त्रं दीपयां चक्रे तस्मिन युधि यथाविधि
8
ततॊ रामॊ रुषितॊ राजपुत्र; दृष्ट्वा तद अस्त्रं विनिवर्तितं वै
जितॊ ऽसमि भीष्मेण सुमन्दबुद्धिर; इत्य एव वाक्यं सहसा वयमुञ्चत
9
ततॊ ऽपश्यत पितरं जामदग्न्यः; पितुस तथा पितरं तस्य चान्यम
त एवैनं संपरिवार्य तस्थुर; ऊचुश चैनं सान्त्वपूर्वं तदानीम
10
मा समैवं साहसं वत्स पुनः कार्षीः कथं चन
भीष्मेण संयुगं गन्तुं कषत्रियेण विशेषतः
11
कषत्रियस्य तु धर्मॊ ऽयं यद युद्धं भृगुनन्दन
सवाध्यायॊ वरतचर्या च बराह्मणानां परं धनम
12
इदं निमित्ते कस्मिंश चिद अस्माभिर उपमन्त्रितम
शस्त्रधारणम अत्युग्रं तच च कार्यं कृतं तवया
13
वत्स पर्याप्तम एतावद भीष्मेण सह संयुगे
विमर्दस ते महाबाहॊ वयपयाहि रणाद इतः
14
पर्याप्तम एतद भद्रं ते तव कार्मुकधारणम
विसर्जयैतद दुर्धर्ष तपस तप्यस्व भार्गव
15
एष भीष्मः शांतनवॊ देवैः सर्वैर निवारितः
निवर्तस्व रणाद अस्माद इति चैव परचॊदितः
16
रामेण सह मा यॊत्सीर गुरुणेति पुनः पुनः
न हि रामॊ रणे जेतुं तवया नयाय्यः कुरूद्वह
मानं कुरुष्व गाङ्गेय बराह्मणस्य रणाजिरे
17
वयं तु गुरवस तुभ्यं ततस तवां वारयामहे
भीष्मॊ वसूनाम अन्यतमॊ दिष्ट्या जीवसि पुत्रक
18
गाङ्गेयः शंतनॊः पुत्रॊ वसुर एष महायशाः
कथं तवया रणे जेतुं राम शक्यॊ निवर्त वै
19
अर्जुनः पाण्डवश्रेष्ठः पुरंदरसुतॊ बली
नरः परजापतिर वीरः पूर्वदेवः सनातनः
20
सव्यसाचीति विख्यातस तरिषु लॊकेषु वीर्यवान
भीष्ममृत्युर यथाकालं विहितॊ वै सवयम्भुवा
21
एवम उक्तः स पितृभिः पितॄन रामॊ ऽबरवीद इदम
नाहं युधि निवर्तेयम इति मे वरतम आहितम
22
न निवर्तितपूर्वं च कदा चिद रणमूधनि
निवर्त्यताम आपगेयः कामयुद्धात पितामहाः
न तव अहं विनिवर्तिष्ये युद्धाद अस्मात कथं चन
23
ततस ते मुनयॊ राजन्न ऋचीकप्रमुखास तदा
नारदेनैव सहिताः समागम्येदम अब्रुवन
24
निवर्तस्व रणात तात मानयस्व दविजॊत्तमान
नेत्य अवॊचम अहं तांश च कषत्रधर्मव्यपेक्षया
25
मम वरतम इदं लॊके नाहं युद्धात कथं चन
विमुखॊ विनिवर्तेयं पृष्ठतॊ ऽभयाहतः शरैः
26
नाहं लॊभान न कार्पण्यान न भयान नार्थकारणात
तयजेयं शाश्वतं धर्मम इति मे निश्चिता मतिः
27
ततस ते मुनयः सर्वे नारदप्रमुखा नृप
भागीरथी च मे माता रणमध्यं परपेदिरे
28
तथैवात्तशरॊ धन्वी तथैव दृढनिश्चयः
सथितॊ ऽहम आहवे यॊद्धुं ततस ते रामम अब्रुवन
समेत्य सहिता भूयः समरे भृगुनन्दनम
29
नावनीतं हि हृदयं विप्राणां शाम्य भार्गव
राम राम निवर्तस्व युद्धाद अस्माद दविजॊत्तम
अवध्यॊ हि तवया भीष्मस तवं च भीष्मस्य भार्गव
30
एवं बरुवन्तस ते सर्वे परतिरुध्य रणाजिरम
नयासयां चक्रिरे शस्त्रं पितरॊ भृगुनन्दनम
31
ततॊ ऽहं पुनर एवाथ तान अष्टौ बरह्मवादिनः
अद्राक्षं दीप्यमानान वै गरहान अष्टाव इवॊदितान
32
ते मां सप्रणयं वाक्यम अब्रुवन समरे सथितम
परैहि रामं महाबाहॊ गुरुं लॊकहितं कुरु
33
दृष्ट्वा निवर्तितं रामं सुहृद्वाक्येन तेन वै
लॊकानां च हितं कुर्वन्न अहम अप्य आददे वचः
34
ततॊ ऽहं रामम आसाद्य ववन्दे भृशविक्षतः
रामश चाभ्युत्स्मयन परेम्णा माम उवाच महातपाः
35
तवत्समॊ नास्ति लॊके ऽसमिन कषत्रियः पृथिवीचरः
गम्यतां भीष्म युद्धे ऽसमिंस तॊषितॊ ऽहं भृशं तवया
36
मम चैव समक्षं तां कन्याम आहूय भार्गवः
उवाच दीनया वाचा मध्ये तेषां तपस्विनाम
1
bhīṣma uvāca
tato halahalāśabdo divi rājan mahān abhūt
prasvāpaṃ bhīṣma mā srākṣīr iti kauravanandana
2
ayuñjam eva caivāhaṃ tad astraṃ bhṛgunandane
prasvāpaṃ māṃ prayuñjānaṃ nārado vākyam abravīt
3
ete viyati kauravya divi devagaṇāḥ sthitāḥ
te tvāṃ nivārayanty adya prasvāpaṃ mā prayojaya
4
rāmas tapasvī brahmaṇyo brāhmaṇaś ca guruś ca te
tasyāvamānaṃ kauravya mā sma kārṣīḥ kathaṃ cana
5
tato 'paśyaṃ diviṣṭhān vai tān aṣṭau brahmavādinaḥ
te māṃ smayanto rājendra śanakair idam abruvan
6
yathāha bharataśreṣṭha nāradas tat tathā kuru
etad dhi paramaṃ śreyo lokānāṃ bharatarṣabha
7
tataś ca pratisaṃhṛtya tad astraṃ svāpanaṃ mṛdhe
brahmāstraṃ dīpayāṃ cakre tasmin yudhi yathāvidhi
8
tato rāmo ruṣito rājaputra; dṛṣṭvā tad astraṃ vinivartitaṃ vai
jito 'smi bhīṣmeṇa sumandabuddhir; ity eva vākyaṃ sahasā vyamuñcat
9
tato 'paśyat pitaraṃ jāmadagnyaḥ; pitus tathā pitaraṃ tasya cānyam
ta evainaṃ saṃparivārya tasthur; ūcuś cainaṃ sāntvapūrvaṃ tadānīm
10
mā smaivaṃ sāhasaṃ vatsa punaḥ kārṣīḥ kathaṃ cana
bhīṣmeṇa saṃyugaṃ gantuṃ kṣatriyeṇa viśeṣataḥ
11
kṣatriyasya tu dharmo 'yaṃ yad yuddhaṃ bhṛgunandana
svādhyāyo vratacaryā ca brāhmaṇānāṃ paraṃ dhanam
12
idaṃ nimitte kasmiṃś cid asmābhir upamantritam
śastradhāraṇam atyugraṃ tac ca kāryaṃ kṛtaṃ tvayā
13
vatsa paryāptam etāvad bhīṣmeṇa saha saṃyuge
vimardas te mahābāho vyapayāhi raṇād itaḥ
14
paryāptam etad bhadraṃ te tava kārmukadhāraṇam
visarjayaitad durdharṣa tapas tapyasva bhārgava
15
eṣa bhīṣmaḥ śātanavo devaiḥ sarvair nivāritaḥ
nivartasva raṇād asmād iti caiva pracoditaḥ
16
rāmeṇa saha mā yotsīr guruṇeti punaḥ punaḥ
na hi rāmo raṇe jetuṃ tvayā nyāyyaḥ kurūdvaha
mānaṃ kuruṣva gāṅgeya brāhmaṇasya raṇājire
17
vayaṃ tu guravas tubhyaṃ tatas tvāṃ vārayāmahe
bhīṣmo vasūnām anyatamo diṣṭyā jīvasi putraka
18
gāṅgeyaḥ śaṃtanoḥ putro vasur eṣa mahāyaśāḥ
kathaṃ tvayā raṇe jetuṃ rāma śakyo nivarta vai
19
arjunaḥ pāṇḍavaśreṣṭhaḥ puraṃdarasuto balī
naraḥ prajāpatir vīraḥ pūrvadevaḥ sanātanaḥ
20
savyasācīti vikhyātas triṣu lokeṣu vīryavān
bhīṣmamṛtyur yathākālaṃ vihito vai svayambhuvā
21
evam uktaḥ sa pitṛbhiḥ pitṝn rāmo 'bravīd idam
nāhaṃ yudhi nivarteyam iti me vratam āhitam
22
na nivartitapūrvaṃ ca kadā cid raṇamūdhani
nivartyatām āpageyaḥ kāmayuddhāt pitāmahāḥ
na tv ahaṃ vinivartiṣye yuddhād asmāt kathaṃ cana
23
tatas te munayo rājann ṛcīkapramukhās tadā
nāradenaiva sahitāḥ samāgamyedam abruvan
24
nivartasva raṇāt tāta mānayasva dvijottamān
nety avocam ahaṃ tāṃś ca kṣatradharmavyapekṣayā
25
mama vratam idaṃ loke nāhaṃ yuddhāt kathaṃ cana
vimukho vinivarteyaṃ pṛṣṭhato 'bhyāhataḥ śaraiḥ
26
nāhaṃ lobhān na kārpaṇyān na bhayān nārthakāraṇāt
tyajeyaṃ śāśvataṃ dharmam iti me niścitā matiḥ
27
tatas te munayaḥ sarve nāradapramukhā nṛpa
bhāgīrathī ca me mātā raṇamadhyaṃ prapedire
28
tathaivāttaśaro dhanvī tathaiva dṛḍhaniścayaḥ
sthito 'ham āhave yoddhuṃ tatas te rāmam abruvan
sametya sahitā bhūyaḥ samare bhṛgunandanam
29
nāvanītaṃ hi hṛdayaṃ viprāṇāṃ śmya bhārgava
rāma rāma nivartasva yuddhād asmād dvijottama
avadhyo hi tvayā bhīṣmas tvaṃ ca bhīṣmasya bhārgava
30
evaṃ bruvantas te sarve pratirudhya raṇājiram
nyāsayāṃ cakrire śastraṃ pitaro bhṛgunandanam
31
tato 'haṃ punar evātha tān aṣṭau brahmavādinaḥ
adrākṣaṃ dīpyamānān vai grahān aṣṭāv ivoditān
32
te māṃ sapraṇayaṃ vākyam abruvan samare sthitam
praihi rāmaṃ mahābāho guruṃ lokahitaṃ kuru
33
dṛṣṭvā nivartitaṃ rāmaṃ suhṛdvākyena tena vai
lokānāṃ ca hitaṃ kurvann aham apy ādade vacaḥ
34
tato 'haṃ rāmam āsādya vavande bhṛśavikṣataḥ
rāmaś cābhyutsmayan premṇā mām uvāca mahātapāḥ
35
tvatsamo nāsti loke 'smin kṣatriyaḥ pṛthivīcaraḥ
gamyatāṃ bhīṣma yuddhe 'smiṃs toṣito 'haṃ bhṛśaṃ tvayā
36
mama caiva samakṣaṃ tāṃ kanyām āhūya bhārgavaḥ
uvāca dīnayā vācā madhye teṣāṃ tapasvinām
Book 5
Chapter 186
1
भीष्म उवाच
ततॊ हलहलाशब्दॊ दिवि राजन महान अभूत
परस्वापं भीष्म मा सराक्षीर इति कौरवनन्दन
2
अयुञ्जम एव चैवाहं तद अस्त्रं भृगुनन्दने
परस्वापं मां परयुञ्जानं नारदॊ वाक्यम अब्रवीत
3
एते वियति कौरव्य दिवि देवगणाः सथिताः
ते तवां निवारयन्त्य अद्य परस्वापं मा परयॊजय
4
रामस तपस्वी बरह्मण्यॊ बराह्मणश च गुरुश च ते
तस्यावमानं कौरव्य मा सम कार्षीः कथं चन
5
ततॊ ऽपश्यं दिविष्ठान वै तान अष्टौ बरह्मवादिनः
ते मां समयन्तॊ राजेन्द्र शनकैर इदम अब्रुवन
6
यथाह भरतश्रेष्ठ नारदस तत तथा कुरु
एतद धि परमं शरेयॊ लॊकानां भरतर्षभ
7
ततश च परतिसंहृत्य तद अस्त्रं सवापनं मृधे
बरह्मास्त्रं दीपयां चक्रे तस्मिन युधि यथाविधि
8
ततॊ रामॊ रुषितॊ राजपुत्र; दृष्ट्वा तद अस्त्रं विनिवर्तितं वै
जितॊ ऽसमि भीष्मेण सुमन्दबुद्धिर; इत्य एव वाक्यं सहसा वयमुञ्चत
9
ततॊ ऽपश्यत पितरं जामदग्न्यः; पितुस तथा पितरं तस्य चान्यम
त एवैनं संपरिवार्य तस्थुर; ऊचुश चैनं सान्त्वपूर्वं तदानीम
10
मा समैवं साहसं वत्स पुनः कार्षीः कथं चन
भीष्मेण संयुगं गन्तुं कषत्रियेण विशेषतः
11
कषत्रियस्य तु धर्मॊ ऽयं यद युद्धं भृगुनन्दन
सवाध्यायॊ वरतचर्या च बराह्मणानां परं धनम
12
इदं निमित्ते कस्मिंश चिद अस्माभिर उपमन्त्रितम
शस्त्रधारणम अत्युग्रं तच च कार्यं कृतं तवया
13
वत्स पर्याप्तम एतावद भीष्मेण सह संयुगे
विमर्दस ते महाबाहॊ वयपयाहि रणाद इतः
14
पर्याप्तम एतद भद्रं ते तव कार्मुकधारणम
विसर्जयैतद दुर्धर्ष तपस तप्यस्व भार्गव
15
एष भीष्मः शांतनवॊ देवैः सर्वैर निवारितः
निवर्तस्व रणाद अस्माद इति चैव परचॊदितः
16
रामेण सह मा यॊत्सीर गुरुणेति पुनः पुनः
न हि रामॊ रणे जेतुं तवया नयाय्यः कुरूद्वह
मानं कुरुष्व गाङ्गेय बराह्मणस्य रणाजिरे
17
वयं तु गुरवस तुभ्यं ततस तवां वारयामहे
भीष्मॊ वसूनाम अन्यतमॊ दिष्ट्या जीवसि पुत्रक
18
गाङ्गेयः शंतनॊः पुत्रॊ वसुर एष महायशाः
कथं तवया रणे जेतुं राम शक्यॊ निवर्त वै
19
अर्जुनः पाण्डवश्रेष्ठः पुरंदरसुतॊ बली
नरः परजापतिर वीरः पूर्वदेवः सनातनः
20
सव्यसाचीति विख्यातस तरिषु लॊकेषु वीर्यवान
भीष्ममृत्युर यथाकालं विहितॊ वै सवयम्भुवा
21
एवम उक्तः स पितृभिः पितॄन रामॊ ऽबरवीद इदम
नाहं युधि निवर्तेयम इति मे वरतम आहितम
22
न निवर्तितपूर्वं च कदा चिद रणमूधनि
निवर्त्यताम आपगेयः कामयुद्धात पितामहाः
न तव अहं विनिवर्तिष्ये युद्धाद अस्मात कथं चन
23
ततस ते मुनयॊ राजन्न ऋचीकप्रमुखास तदा
नारदेनैव सहिताः समागम्येदम अब्रुवन
24
निवर्तस्व रणात तात मानयस्व दविजॊत्तमान
नेत्य अवॊचम अहं तांश च कषत्रधर्मव्यपेक्षया
25
मम वरतम इदं लॊके नाहं युद्धात कथं चन
विमुखॊ विनिवर्तेयं पृष्ठतॊ ऽभयाहतः शरैः
26
नाहं लॊभान न कार्पण्यान न भयान नार्थकारणात
तयजेयं शाश्वतं धर्मम इति मे निश्चिता मतिः
27
ततस ते मुनयः सर्वे नारदप्रमुखा नृप
भागीरथी च मे माता रणमध्यं परपेदिरे
28
तथैवात्तशरॊ धन्वी तथैव दृढनिश्चयः
सथितॊ ऽहम आहवे यॊद्धुं ततस ते रामम अब्रुवन
समेत्य सहिता भूयः समरे भृगुनन्दनम
29
नावनीतं हि हृदयं विप्राणां शाम्य भार्गव
राम राम निवर्तस्व युद्धाद अस्माद दविजॊत्तम
अवध्यॊ हि तवया भीष्मस तवं च भीष्मस्य भार्गव
30
एवं बरुवन्तस ते सर्वे परतिरुध्य रणाजिरम
नयासयां चक्रिरे शस्त्रं पितरॊ भृगुनन्दनम
31
ततॊ ऽहं पुनर एवाथ तान अष्टौ बरह्मवादिनः
अद्राक्षं दीप्यमानान वै गरहान अष्टाव इवॊदितान
32
ते मां सप्रणयं वाक्यम अब्रुवन समरे सथितम
परैहि रामं महाबाहॊ गुरुं लॊकहितं कुरु
33
दृष्ट्वा निवर्तितं रामं सुहृद्वाक्येन तेन वै
लॊकानां च हितं कुर्वन्न अहम अप्य आददे वचः
34
ततॊ ऽहं रामम आसाद्य ववन्दे भृशविक्षतः
रामश चाभ्युत्स्मयन परेम्णा माम उवाच महातपाः
35
तवत्समॊ नास्ति लॊके ऽसमिन कषत्रियः पृथिवीचरः
गम्यतां भीष्म युद्धे ऽसमिंस तॊषितॊ ऽहं भृशं तवया
36
मम चैव समक्षं तां कन्याम आहूय भार्गवः
उवाच दीनया वाचा मध्ये तेषां तपस्विनाम
1
bhīṣma uvāca
tato halahalāśabdo divi rājan mahān abhūt
prasvāpaṃ bhīṣma mā srākṣīr iti kauravanandana
2
ayuñjam eva caivāhaṃ tad astraṃ bhṛgunandane
prasvāpaṃ māṃ prayuñjānaṃ nārado vākyam abravīt
3
ete viyati kauravya divi devagaṇāḥ sthitāḥ
te tvāṃ nivārayanty adya prasvāpaṃ mā prayojaya
4
rāmas tapasvī brahmaṇyo brāhmaṇaś ca guruś ca te
tasyāvamānaṃ kauravya mā sma kārṣīḥ kathaṃ cana
5
tato 'paśyaṃ diviṣṭhān vai tān aṣṭau brahmavādinaḥ
te māṃ smayanto rājendra śanakair idam abruvan
6
yathāha bharataśreṣṭha nāradas tat tathā kuru
etad dhi paramaṃ śreyo lokānāṃ bharatarṣabha
7
tataś ca pratisaṃhṛtya tad astraṃ svāpanaṃ mṛdhe
brahmāstraṃ dīpayāṃ cakre tasmin yudhi yathāvidhi
8
tato rāmo ruṣito rājaputra; dṛṣṭvā tad astraṃ vinivartitaṃ vai
jito 'smi bhīṣmeṇa sumandabuddhir; ity eva vākyaṃ sahasā vyamuñcat
9
tato 'paśyat pitaraṃ jāmadagnyaḥ; pitus tathā pitaraṃ tasya cānyam
ta evainaṃ saṃparivārya tasthur; ūcuś cainaṃ sāntvapūrvaṃ tadānīm
10
mā smaivaṃ sāhasaṃ vatsa punaḥ kārṣīḥ kathaṃ cana
bhīṣmeṇa saṃyugaṃ gantuṃ kṣatriyeṇa viśeṣataḥ
11
kṣatriyasya tu dharmo 'yaṃ yad yuddhaṃ bhṛgunandana
svādhyāyo vratacaryā ca brāhmaṇānāṃ paraṃ dhanam
12
idaṃ nimitte kasmiṃś cid asmābhir upamantritam
śastradhāraṇam atyugraṃ tac ca kāryaṃ kṛtaṃ tvayā
13
vatsa paryāptam etāvad bhīṣmeṇa saha saṃyuge
vimardas te mahābāho vyapayāhi raṇād itaḥ
14
paryāptam etad bhadraṃ te tava kārmukadhāraṇam
visarjayaitad durdharṣa tapas tapyasva bhārgava
15
eṣa bhīṣmaḥ śātanavo devaiḥ sarvair nivāritaḥ
nivartasva raṇād asmād iti caiva pracoditaḥ
16
rāmeṇa saha mā yotsīr guruṇeti punaḥ punaḥ
na hi rāmo raṇe jetuṃ tvayā nyāyyaḥ kurūdvaha
mānaṃ kuruṣva gāṅgeya brāhmaṇasya raṇājire
17
vayaṃ tu guravas tubhyaṃ tatas tvāṃ vārayāmahe
bhīṣmo vasūnām anyatamo diṣṭyā jīvasi putraka
18
gāṅgeyaḥ śaṃtanoḥ putro vasur eṣa mahāyaśāḥ
kathaṃ tvayā raṇe jetuṃ rāma śakyo nivarta vai
19
arjunaḥ pāṇḍavaśreṣṭhaḥ puraṃdarasuto balī
naraḥ prajāpatir vīraḥ pūrvadevaḥ sanātanaḥ
20
savyasācīti vikhyātas triṣu lokeṣu vīryavān
bhīṣmamṛtyur yathākālaṃ vihito vai svayambhuvā
21
evam uktaḥ sa pitṛbhiḥ pitṝn rāmo 'bravīd idam
nāhaṃ yudhi nivarteyam iti me vratam āhitam
22
na nivartitapūrvaṃ ca kadā cid raṇamūdhani
nivartyatām āpageyaḥ kāmayuddhāt pitāmahāḥ
na tv ahaṃ vinivartiṣye yuddhād asmāt kathaṃ cana
23
tatas te munayo rājann ṛcīkapramukhās tadā
nāradenaiva sahitāḥ samāgamyedam abruvan
24
nivartasva raṇāt tāta mānayasva dvijottamān
nety avocam ahaṃ tāṃś ca kṣatradharmavyapekṣayā
25
mama vratam idaṃ loke nāhaṃ yuddhāt kathaṃ cana
vimukho vinivarteyaṃ pṛṣṭhato 'bhyāhataḥ śaraiḥ
26
nāhaṃ lobhān na kārpaṇyān na bhayān nārthakāraṇāt
tyajeyaṃ śāśvataṃ dharmam iti me niścitā matiḥ
27
tatas te munayaḥ sarve nāradapramukhā nṛpa
bhāgīrathī ca me mātā raṇamadhyaṃ prapedire
28
tathaivāttaśaro dhanvī tathaiva dṛḍhaniścayaḥ
sthito 'ham āhave yoddhuṃ tatas te rāmam abruvan
sametya sahitā bhūyaḥ samare bhṛgunandanam
29
nāvanītaṃ hi hṛdayaṃ viprāṇāṃ śmya bhārgava
rāma rāma nivartasva yuddhād asmād dvijottama
avadhyo hi tvayā bhīṣmas tvaṃ ca bhīṣmasya bhārgava
30
evaṃ bruvantas te sarve pratirudhya raṇājiram
nyāsayāṃ cakrire śastraṃ pitaro bhṛgunandanam
31
tato 'haṃ punar evātha tān aṣṭau brahmavādinaḥ
adrākṣaṃ dīpyamānān vai grahān aṣṭāv ivoditān
32
te māṃ sapraṇayaṃ vākyam abruvan samare sthitam
praihi rāmaṃ mahābāho guruṃ lokahitaṃ kuru
33
dṛṣṭvā nivartitaṃ rāmaṃ suhṛdvākyena tena vai
lokānāṃ ca hitaṃ kurvann aham apy ādade vacaḥ
34
tato 'haṃ rāmam āsādya vavande bhṛśavikṣataḥ
rāmaś cābhyutsmayan premṇā mām uvāca mahātapāḥ
35
tvatsamo nāsti loke 'smin kṣatriyaḥ pṛthivīcaraḥ
gamyatāṃ bhīṣma yuddhe 'smiṃs toṣito 'haṃ bhṛśaṃ tvayā
36
mama caiva samakṣaṃ tāṃ kanyām āhūya bhārgavaḥ
uvāca dīnayā vācā madhye teṣāṃ tapasvinām
