Rig Veda Book 1. Hymn 122
Rig Veda Book 1 Hymn 122
पर वः पान्तं रघुमन्यवो.अन्धो यज्ञं रुद्राय मीळ्हुषे भरद्वम
दिवो अस्तोष्यसुरस्य वीरैरिषुध्येव मरुतो रोदस्योः
पत्नीव पूर्वहूतिं वाव्र्धध्या उषासानक्ता पुरुधा विदाने
सतरीर नात्कं वयुतं वसाना सूर्यस्य शरिया सुद्र्शी हिरण्यैः
ममत्तु नः परिज्मा वसर्हा ममत्तु वातो अपां वर्षण्वान
शिशीतमिन्द्रापर्वता युवं नस्तन नो विश्वे वरिवस्यन्तुदेवाः
उत तया मे यशसा शवेतनायै वयन्ता पान्तौशिजो हुवध्यै
पर वो नपातमपां कर्णुध्वं पर मातरा रास्पिनस्यायोः
आ वो रुवण्युमौशिजो हुवध्यै घोषेव शंसमर्जुनस्य नंशे
पर वः पूष्णे दावन आनछा वोचेय वसुतातिमग्नेः
शरुतं मे मित्रावरुणा हवेमोत शरुतं सदने विश्वतः सीम
शरोतु नः शरोतुरातिः सुश्रोतुः सुक्षेत्रा सिन्धुरद्भिः
सतुषे सा वां वरुण मित्र रातिर्गवां शता पर्क्षयामेषु पज्रे
शरुतरथे परियरथे दधानाः सद्यः पुष्टिंनिरुन्धानासो अग्मन
अस्य सतुषे महिमघस्य राधः सचा सनेम नहुषः सुवीराः
जनो यः पज्रेभ्यो वाजिनीवानश्वावतो रथिनो मह्यं सूरिः
जनो यो मित्रावरुणावभिध्रुगपो न वां सुनोत्यक्ष्णयाध्रुक
सवयं स यक्ष्मं हर्दये नि धत्त आप यदीं होत्राभिर्र्तावा
स वराधतो नहुषो दंसुजूतः शर्धस्तरो नरां गूर्तश्रवाः
विस्र्ष्टरातिर्याति बाळ्हस्र्त्वा विश्वासु पर्त्सु सदमिच्छूरः
अध गमन्ता नहुषो हवं सूरेः शरोता राजानो अम्र्तस्य मन्द्राः
नभोजुवो यन निरवस्य राधः परशस्तये महिनारथवते
एतं शर्धं धाम यस्य सूरेरित्यवोचन दशतयस्य नंशे
दयुम्नानि येषु वसुताती रारन विश्वे सन्वन्तु परभ्र्थेषु वाजम
मन्दामहे दशतयस्य धासेर्द्विर्यत पञ्च बिभ्रतो यन्त्यन्ना
किमिष्टाश्व इष्टरश्मिरेत ईशानासस्तरुषर्ञ्जते नॄन
हिरण्यकर्णं मणिग्रीवमर्णस्तन नो विश्वे वरिवस्यन्तु देवाः
अर्यो गिरः सद्य आ जग्मुषीरोस्राश्चाकन्तूभयेष्वस्मे
चत्वारो मा मशर्शारस्य शिश्वस्त्रयो राज्ञ आयवसस्यजिष्णोः
रथो वां मित्रावरुणा दीर्घा]पसाः सयूमगभस्तिः सूरो नाद्यौत
pra vaḥ pāntaṃ raghumanyavo.andho yajñaṃ rudrāya mīḷhuṣe bharadvam
divo astoṣyasurasya vīrairiṣudhyeva maruto rodasyoḥ
patnīva pūrvahūtiṃ vāvṛdhadhyā uṣāsānaktā purudhā vidāne
starīr nātkaṃ vyutaṃ vasānā sūryasya śriyā sudṛśī hiraṇyaiḥ
mamattu naḥ parijmā vasarhā mamattu vāto apāṃ vṛṣaṇvān
śiśītamindrāparvatā yuvaṃ nastan no viśve varivasyantudevāḥ
uta tyā me yaśasā śvetanāyai vyantā pāntauśijo huvadhyai
pra vo napātamapāṃ kṛṇudhvaṃ pra mātarā rāspinasyāyoḥ
ā vo ruvaṇyumauśijo huvadhyai ghoṣeva śaṃsamarjunasya naṃśe
pra vaḥ pūṣṇe dāvana ānachā voceya vasutātimaghneḥ
rutaṃ me mitrāvaruṇā havemota śrutaṃ sadane viśvataḥ sīm
śrotu naḥ śroturātiḥ suśrotuḥ sukṣetrā sindhuradbhiḥ
stuṣe sā vāṃ varuṇa mitra rātirghavāṃ śatā pṛkṣayāmeṣu pajre
śrutarathe priyarathe dadhānāḥ sadyaḥ puṣṭiṃnirundhānāso aghman
asya stuṣe mahimaghasya rādhaḥ sacā sanema nahuṣaḥ suvīrāḥ
jano yaḥ pajrebhyo vājinīvānaśvāvato rathino mahyaṃ sūriḥ
jano yo mitrāvaruṇāvabhidhrughapo na vāṃ sunotyakṣṇayādhruk
svayaṃ sa yakṣmaṃ hṛdaye ni dhatta āpa yadīṃ hotrābhirṛtāvā
sa vrādhato nahuṣo daṃsujūtaḥ śardhastaro narāṃ ghūrtaśravāḥ
visṛṣṭarātiryāti bāḷhasṛtvā viśvāsu pṛtsu sadamicchūraḥ
adha ghmantā nahuṣo havaṃ sūreḥ śrotā rājāno amṛtasya mandrāḥ
nabhojuvo yan niravasya rādhaḥ praśastaye mahinārathavate
etaṃ śardhaṃ dhāma yasya sūrerityavocan daśatayasya naṃśe
dyumnāni yeṣu vasutātī rāran viśve sanvantu prabhṛtheṣu vājam
mandāmahe daśatayasya dhāserdviryat pañca bibhrato yantyannā
kimiṣṭāśva iṣṭaraśmireta īśānāsastaruṣaṛñjate nṝn
hiraṇyakarṇaṃ maṇighrīvamarṇastan no viśve varivasyantu devāḥ
aryo ghiraḥ sadya ā jaghmuṣīrosrāścākantūbhayeṣvasme
catvāro mā maśarśārasya śiśvastrayo rājña āyavasasyajiṣṇoḥ
ratho vāṃ mitrāvaruṇā dīrghā]psāḥ syūmaghabhastiḥ sūro nādyaut
पर वः पान्तं रघुमन्यवो.अन्धो यज्ञं रुद्राय मीळ्हुषे भरद्वम
दिवो अस्तोष्यसुरस्य वीरैरिषुध्येव मरुतो रोदस्योः
पत्नीव पूर्वहूतिं वाव्र्धध्या उषासानक्ता पुरुधा विदाने
सतरीर नात्कं वयुतं वसाना सूर्यस्य शरिया सुद्र्शी हिरण्यैः
ममत्तु नः परिज्मा वसर्हा ममत्तु वातो अपां वर्षण्वान
शिशीतमिन्द्रापर्वता युवं नस्तन नो विश्वे वरिवस्यन्तुदेवाः
उत तया मे यशसा शवेतनायै वयन्ता पान्तौशिजो हुवध्यै
पर वो नपातमपां कर्णुध्वं पर मातरा रास्पिनस्यायोः
आ वो रुवण्युमौशिजो हुवध्यै घोषेव शंसमर्जुनस्य नंशे
पर वः पूष्णे दावन आनछा वोचेय वसुतातिमग्नेः
शरुतं मे मित्रावरुणा हवेमोत शरुतं सदने विश्वतः सीम
शरोतु नः शरोतुरातिः सुश्रोतुः सुक्षेत्रा सिन्धुरद्भिः
सतुषे सा वां वरुण मित्र रातिर्गवां शता पर्क्षयामेषु पज्रे
शरुतरथे परियरथे दधानाः सद्यः पुष्टिंनिरुन्धानासो अग्मन
अस्य सतुषे महिमघस्य राधः सचा सनेम नहुषः सुवीराः
जनो यः पज्रेभ्यो वाजिनीवानश्वावतो रथिनो मह्यं सूरिः
जनो यो मित्रावरुणावभिध्रुगपो न वां सुनोत्यक्ष्णयाध्रुक
सवयं स यक्ष्मं हर्दये नि धत्त आप यदीं होत्राभिर्र्तावा
स वराधतो नहुषो दंसुजूतः शर्धस्तरो नरां गूर्तश्रवाः
विस्र्ष्टरातिर्याति बाळ्हस्र्त्वा विश्वासु पर्त्सु सदमिच्छूरः
अध गमन्ता नहुषो हवं सूरेः शरोता राजानो अम्र्तस्य मन्द्राः
नभोजुवो यन निरवस्य राधः परशस्तये महिनारथवते
एतं शर्धं धाम यस्य सूरेरित्यवोचन दशतयस्य नंशे
दयुम्नानि येषु वसुताती रारन विश्वे सन्वन्तु परभ्र्थेषु वाजम
मन्दामहे दशतयस्य धासेर्द्विर्यत पञ्च बिभ्रतो यन्त्यन्ना
किमिष्टाश्व इष्टरश्मिरेत ईशानासस्तरुषर्ञ्जते नॄन
हिरण्यकर्णं मणिग्रीवमर्णस्तन नो विश्वे वरिवस्यन्तु देवाः
अर्यो गिरः सद्य आ जग्मुषीरोस्राश्चाकन्तूभयेष्वस्मे
चत्वारो मा मशर्शारस्य शिश्वस्त्रयो राज्ञ आयवसस्यजिष्णोः
रथो वां मित्रावरुणा दीर्घा]पसाः सयूमगभस्तिः सूरो नाद्यौत
pra vaḥ pāntaṃ raghumanyavo.andho yajñaṃ rudrāya mīḷhuṣe bharadvam
divo astoṣyasurasya vīrairiṣudhyeva maruto rodasyoḥ
patnīva pūrvahūtiṃ vāvṛdhadhyā uṣāsānaktā purudhā vidāne
starīr nātkaṃ vyutaṃ vasānā sūryasya śriyā sudṛśī hiraṇyaiḥ
mamattu naḥ parijmā vasarhā mamattu vāto apāṃ vṛṣaṇvān
śiśītamindrāparvatā yuvaṃ nastan no viśve varivasyantudevāḥ
uta tyā me yaśasā śvetanāyai vyantā pāntauśijo huvadhyai
pra vo napātamapāṃ kṛṇudhvaṃ pra mātarā rāspinasyāyoḥ
ā vo ruvaṇyumauśijo huvadhyai ghoṣeva śaṃsamarjunasya naṃśe
pra vaḥ pūṣṇe dāvana ānachā voceya vasutātimaghneḥ
rutaṃ me mitrāvaruṇā havemota śrutaṃ sadane viśvataḥ sīm
śrotu naḥ śroturātiḥ suśrotuḥ sukṣetrā sindhuradbhiḥ
stuṣe sā vāṃ varuṇa mitra rātirghavāṃ śatā pṛkṣayāmeṣu pajre
śrutarathe priyarathe dadhānāḥ sadyaḥ puṣṭiṃnirundhānāso aghman
asya stuṣe mahimaghasya rādhaḥ sacā sanema nahuṣaḥ suvīrāḥ
jano yaḥ pajrebhyo vājinīvānaśvāvato rathino mahyaṃ sūriḥ
jano yo mitrāvaruṇāvabhidhrughapo na vāṃ sunotyakṣṇayādhruk
svayaṃ sa yakṣmaṃ hṛdaye ni dhatta āpa yadīṃ hotrābhirṛtāvā
sa vrādhato nahuṣo daṃsujūtaḥ śardhastaro narāṃ ghūrtaśravāḥ
visṛṣṭarātiryāti bāḷhasṛtvā viśvāsu pṛtsu sadamicchūraḥ
adha ghmantā nahuṣo havaṃ sūreḥ śrotā rājāno amṛtasya mandrāḥ
nabhojuvo yan niravasya rādhaḥ praśastaye mahinārathavate
etaṃ śardhaṃ dhāma yasya sūrerityavocan daśatayasya naṃśe
dyumnāni yeṣu vasutātī rāran viśve sanvantu prabhṛtheṣu vājam
mandāmahe daśatayasya dhāserdviryat pañca bibhrato yantyannā
kimiṣṭāśva iṣṭaraśmireta īśānāsastaruṣaṛñjate nṝn
hiraṇyakarṇaṃ maṇighrīvamarṇastan no viśve varivasyantu devāḥ
aryo ghiraḥ sadya ā jaghmuṣīrosrāścākantūbhayeṣvasme
catvāro mā maśarśārasya śiśvastrayo rājña āyavasasyajiṣṇoḥ
ratho vāṃ mitrāvaruṇā dīrghā]psāḥ syūmaghabhastiḥ sūro nādyaut
