Rig Veda Book 10. Hymn 37
Rig Veda Book 10 Hymn 37
नमो मित्रस्य वरुणस्य चक्षसे महो देवाय तद रतंसपर्यत
दूरेद्र्शे देवजाताय केतवे दिवस पुत्रायसूर्याय शंसत
सा मा सत्योक्तिः परि पातु विश्वतो दयावा च यत्रततनन्नहानि च
विश्वमन्यन नि विशते यदेजतिविश्वाहापो विश्वाहोदेति सूर्यः
न ते अदेवः परदिवो नि वासते यदेतशेभिः पतरैरथर्यसि
पराचीनमन्यदनु वर्तते रज उदन्येनज्योतिषा यासि सूर्य
येन सूर्य जयोतिषा बाधसे तमो जगच्च विश्वमुदियर्षिभानुना
तेनास्मद विश्वामनिरामनाहुतिमपामीवामप दुष्वप्न्यं सुव
विश्वस्य हि परेषितो रक्षसि वरतमहेळयन्नुच्चरसिस्वधा अनु
यदद्य तवा सूर्योपब्रवामहै तं नो देवानु मंसीरत करतुम
तं नो दयावाप्र्थिवी तन न आप इन्द्रः शर्ण्वन्तु मरुतोहवं वचः
मा शूने भूम सूर्यस्य सन्द्र्शिभद्रं जीवन्तो जरणामशीमहि
विश्वाहा तवा सुमनसः सुचक्षसः परजावन्तो अनमीवानागसः
उद्यन्तं तवा मित्रमहो दिवे-दिवे जयोग जीवाःप्रति पश्येम सूर्य
महि जयोतिर्बिभ्रतं तवा विचक्षण भास्वन्तं चक्षुषे चक्षुषे मयः
आरोहन्तं बर्हतः पाजसस परि वयंजीवाः परति पश्येम सूर्य
यस्य ते विश्वा भुवनानि केतुना पर चेरते नि च विशन्तेक्तुभिः
अनागास्त्वेन हरिकेश सूर्याह्नाह्ना नोवस्यसा-वस्यसोदिहि
शं नो भव चक्षसा शं नो अह्ना शं भानुना शंहिमा शं घर्णेन
यथा शमध्वञ्छमसद दुरोणेतत सूर्य दरविणं धेहि चित्रम
अस्माकं देवा उभयाय जन्मने शर्म यछत दविपदेचतुष्पदे
अदत पिबदूर्जयमानमाशितं तदस्मेशं योररपो दधातन
यद वो देवाश्चक्र्म जिह्वया गुरु मनसो वा परयुतीदेवहेळनम
अरावा यो नो अभि दुछुनायते तस्मिन तदेनोवसवो नि धेतन
namo mitrasya varuṇasya cakṣase maho devāya tad ṛtaṃsaparyata
dūredṛśe devajātāya ketave divas putrāyasūryāya śaṃsata
sā mā satyoktiḥ pari pātu viśvato dyāvā ca yatratatanannahāni ca
viśvamanyan ni viśate yadejativiśvāhāpo viśvāhodeti sūryaḥ
na te adevaḥ pradivo ni vāsate yadetaśebhiḥ patarairatharyasi
prācīnamanyadanu vartate raja udanyenajyotiṣā yāsi sūrya
yena sūrya jyotiṣā bādhase tamo jaghacca viśvamudiyarṣibhānunā
tenāsmad viśvāmanirāmanāhutimapāmīvāmapa duṣvapnyaṃ suva
viśvasya hi preṣito rakṣasi vratamaheḷayannuccarasisvadhā anu
yadadya tvā sūryopabravāmahai taṃ no devāanu maṃsīrata kratum
taṃ no dyāvāpṛthivī tan na āpa indraḥ śṛvantu marutohavaṃ vacaḥ
mā śūne bhūma sūryasya sandṛśibhadraṃ jīvanto jaraṇāmaśīmahi
viśvāhā tvā sumanasaḥ sucakṣasaḥ prajāvanto anamīvāanāghasaḥ
udyantaṃ tvā mitramaho dive-dive jyogh jīvāḥprati paśyema sūrya
mahi jyotirbibhrataṃ tvā vicakṣaṇa bhāsvantaṃ cakṣuṣe cakṣuṣe mayaḥ
rohantaṃ bṛhataḥ pājasas pari vayaṃjīvāḥ prati paśyema sūrya
yasya te viśvā bhuvanāni ketunā pra cerate ni ca viśanteaktubhiḥ
anāghāstvena harikeśa sūryāhnāhnā novasyasā-vasyasodihi
śaṃ no bhava cakṣasā śaṃ no ahnā śaṃ bhānunā śaṃhimā śaṃ ghṛṇena
yathā śamadhvañchamasad duroṇetat sūrya draviṇaṃ dhehi citram
asmākaṃ devā ubhayāya janmane śarma yachata dvipadecatuṣpade
adat pibadūrjayamānamāśitaṃ tadasmeśaṃ yorarapo dadhātana
yad vo devāścakṛma jihvayā ghuru manaso vā prayutīdevaheḷanam
arāvā yo no abhi duchunāyate tasmin tadenovasavo ni dhetana
नमो मित्रस्य वरुणस्य चक्षसे महो देवाय तद रतंसपर्यत
दूरेद्र्शे देवजाताय केतवे दिवस पुत्रायसूर्याय शंसत
सा मा सत्योक्तिः परि पातु विश्वतो दयावा च यत्रततनन्नहानि च
विश्वमन्यन नि विशते यदेजतिविश्वाहापो विश्वाहोदेति सूर्यः
न ते अदेवः परदिवो नि वासते यदेतशेभिः पतरैरथर्यसि
पराचीनमन्यदनु वर्तते रज उदन्येनज्योतिषा यासि सूर्य
येन सूर्य जयोतिषा बाधसे तमो जगच्च विश्वमुदियर्षिभानुना
तेनास्मद विश्वामनिरामनाहुतिमपामीवामप दुष्वप्न्यं सुव
विश्वस्य हि परेषितो रक्षसि वरतमहेळयन्नुच्चरसिस्वधा अनु
यदद्य तवा सूर्योपब्रवामहै तं नो देवानु मंसीरत करतुम
तं नो दयावाप्र्थिवी तन न आप इन्द्रः शर्ण्वन्तु मरुतोहवं वचः
मा शूने भूम सूर्यस्य सन्द्र्शिभद्रं जीवन्तो जरणामशीमहि
विश्वाहा तवा सुमनसः सुचक्षसः परजावन्तो अनमीवानागसः
उद्यन्तं तवा मित्रमहो दिवे-दिवे जयोग जीवाःप्रति पश्येम सूर्य
महि जयोतिर्बिभ्रतं तवा विचक्षण भास्वन्तं चक्षुषे चक्षुषे मयः
आरोहन्तं बर्हतः पाजसस परि वयंजीवाः परति पश्येम सूर्य
यस्य ते विश्वा भुवनानि केतुना पर चेरते नि च विशन्तेक्तुभिः
अनागास्त्वेन हरिकेश सूर्याह्नाह्ना नोवस्यसा-वस्यसोदिहि
शं नो भव चक्षसा शं नो अह्ना शं भानुना शंहिमा शं घर्णेन
यथा शमध्वञ्छमसद दुरोणेतत सूर्य दरविणं धेहि चित्रम
अस्माकं देवा उभयाय जन्मने शर्म यछत दविपदेचतुष्पदे
अदत पिबदूर्जयमानमाशितं तदस्मेशं योररपो दधातन
यद वो देवाश्चक्र्म जिह्वया गुरु मनसो वा परयुतीदेवहेळनम
अरावा यो नो अभि दुछुनायते तस्मिन तदेनोवसवो नि धेतन
namo mitrasya varuṇasya cakṣase maho devāya tad ṛtaṃsaparyata
dūredṛśe devajātāya ketave divas putrāyasūryāya śaṃsata
sā mā satyoktiḥ pari pātu viśvato dyāvā ca yatratatanannahāni ca
viśvamanyan ni viśate yadejativiśvāhāpo viśvāhodeti sūryaḥ
na te adevaḥ pradivo ni vāsate yadetaśebhiḥ patarairatharyasi
prācīnamanyadanu vartate raja udanyenajyotiṣā yāsi sūrya
yena sūrya jyotiṣā bādhase tamo jaghacca viśvamudiyarṣibhānunā
tenāsmad viśvāmanirāmanāhutimapāmīvāmapa duṣvapnyaṃ suva
viśvasya hi preṣito rakṣasi vratamaheḷayannuccarasisvadhā anu
yadadya tvā sūryopabravāmahai taṃ no devāanu maṃsīrata kratum
taṃ no dyāvāpṛthivī tan na āpa indraḥ śṛvantu marutohavaṃ vacaḥ
mā śūne bhūma sūryasya sandṛśibhadraṃ jīvanto jaraṇāmaśīmahi
viśvāhā tvā sumanasaḥ sucakṣasaḥ prajāvanto anamīvāanāghasaḥ
udyantaṃ tvā mitramaho dive-dive jyogh jīvāḥprati paśyema sūrya
mahi jyotirbibhrataṃ tvā vicakṣaṇa bhāsvantaṃ cakṣuṣe cakṣuṣe mayaḥ
rohantaṃ bṛhataḥ pājasas pari vayaṃjīvāḥ prati paśyema sūrya
yasya te viśvā bhuvanāni ketunā pra cerate ni ca viśanteaktubhiḥ
anāghāstvena harikeśa sūryāhnāhnā novasyasā-vasyasodihi
śaṃ no bhava cakṣasā śaṃ no ahnā śaṃ bhānunā śaṃhimā śaṃ ghṛṇena
yathā śamadhvañchamasad duroṇetat sūrya draviṇaṃ dhehi citram
asmākaṃ devā ubhayāya janmane śarma yachata dvipadecatuṣpade
adat pibadūrjayamānamāśitaṃ tadasmeśaṃ yorarapo dadhātana
yad vo devāścakṛma jihvayā ghuru manaso vā prayutīdevaheḷanam
arāvā yo no abhi duchunāyate tasmin tadenovasavo ni dhetana
